Renata Kurcil

Na Kajmanach, trzech małych wysepkach na Morzu Karaibskim, o łącznej powierzchni 259 km2 (co stanowi połowę powierzchni Warszawy), które zamieszkuje 45 000 mieszkańców, działa obecnie 140 funduszy powierniczych, 780 firm ubezpieczeniowych i 269 banków, z czego 40 należy do grupy 50 największych banków na świecie.

Określenie raj podatkowy (ang. tax heaven) ma bardzo stary rodowód i pochodzi jeszcze z czasów prohibicji, kiedy to statki z alkoholem wypływały poza wody terytorialne Stanów Zjednoczonych i tam sprzedawały swój towar. Częściej używane są terminy: „tax haven” oznaczający tyle, co „przystań podatkowa”, bądź „offshore”. Ten ostatni termin można przetłumaczyć jako „z dala od wybrzeża”. Jego etymologia wiąże się z faktem, iż przez 2. półwiecze XX wieku, do rajów podatkowych należały przede wszystkich wyspiarskie obszary z basenu Morza Karaibskiego, Atlantyku oraz Oceanu Spokojnego. Te terytoria miały status na poły niezależny bądź były niezawisłymi, choć drobnymi państwami. Choć miały one własny system fiskalny, to minimalna liczba ludności powodowała, że pobór podatku dochodowego nie był konieczny. Co to za stwór… Raje, oazy lub azyle podatkowe to obecnie nazwa potocznie używana w odniesieniu do grupy krajów lub terytoriów stwarzających szczególnie korzystne warunki dla prowadzenia interesów przez cudzoziemców, w postaci zwolnienia z podatków dochodowych, bądź ograniczenia ich do poboru symbolicznego 1-2 proc. Kraje te gwarantują również wysoki poziom poufności dla inwestorów. W polskich przepisach brak jest ustawowej definicji raju podatkowego. Ustawodawca posługuje się jedynie terminem „kraj lub terytorium stosujące szkodliwą konkurencję podatkową”. Jako przykłady rajów podatkowych można wskazać takie terytoria, jak: Anguilla, Bahamy, Barbados, Belize, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Mauritius, Nevis, Panama, Samoa, Seszele, St. Vincent, Wyspy Marshalla. Łącznie na globie wyróżnia się około czterdzieści krajów i terytoriów, które można określić jako raje podatkowe, przy czym nie każdy z nich mieści się na opracowanej przez polskiego Ministra Finansów liście krajów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową. Zagadnienie optymalizacji podatkowej przy zastosowaniu rajów podatkowych budzi w opinii publicznej szereg kontrowersji. Częściowo dlatego, ze kojarzy się ono z „praniem brudnych pieniędzy” i działalnością poniekąd na bakier z prawem i daleką od etyki. Na temat tych stref krąży nieskończona ilość mitów, często w żaden sposób nie przystających do rzeczywistości.

czytaj dalej https://kancelaria-skarbiec.pl/pdf/managers-life.pdf